Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Duo Reges: constructio interrete.

Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut
iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut
probari.

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?
Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?
Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum?

Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?

Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Eaedem res maneant alio modo. Ne discipulum abducam, times. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Haec dicuntur inconstantissime.

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Sed quod proximum fuit non vidit. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Cur iustitia laudatur? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?

Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.
Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.
Quid dubitas igitur mutare principia naturae?
Tanta vis admonitionis inest in locis;
Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset.

Quae quidem omnia et innumerabilia praeterea quis est quin intellegat et eos qui fecerint dignitatis splendore ductos inmemores fuisse utilitatum suarum nosque, cum ea laudemus, nulla alla re nisi honestate duci?

Tuum credibile?: Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;
Bork: Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?
Bork: At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.
Bork: Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus.